Wednesday, May 30, 2012
Түүнд
Thursday, May 17, 2012
хаха
Monday, May 7, 2012
шөнө дундад
... цонхоор хархаар сар дүмбийгээл шаал хэнэггүй ээ... өөрийг нь хараад байгааг мэдсийм шиг эхэмсэг зан гаргаад ч байгаам шиг... цаг харлаа 02:00... юмаа хиймээр л байна... даанч дотроос ямарч хүсэл нэг тийм хийе гэсэн мэдрэмж гарахгүен... худлаа нэт ухахаас өөр юм ч хийсэнгүй ээ... ойрын хэдэн өдөр нэг тийм л байна хэлхэд хэцүү... одоо бодоод байхнэй тэр атусанд явжийсан хүний зөв шд... хайрлахгүен бол ядаж л битий дасах боломж өг л дөө ... өнгөрдөг хагасайнд байхаа бидэн 2 өмнөх орой нь маргалдаад тэгээд мар нь айр болзоонд явлаашд... эмэгтэй хүн туних чинь эрх ишигнээс өхөөрдмөөр харагддийн байна лэ ш дээ... би тэхэд л мэдэрсийшд... хорвоо дэлхий долоо гайхамшигТАЙ гэдэг бол миний ертөнц нэг гайхамшигтай болох гээд байнашд этр... яаажийнэ түүнийг хараад л инээжийнэ... болдог бол дандаа л хамт байхсан ... даанч... хүслээр болох бишдээ... элдэв бусын сонин хачин бодолууд толгойд эргэлдээд... зөөз юмаа хийе дөөө... нар мандахыг харахын байнадаа...
Би мэдэрдэг
Бүсгүй хүн болж төрснөө
Бусдын нүднээс би мэдэрдэг
Бужигнаж үймсэн олны нүдэн дунд гишгэхдээ
Бүсгүй заяанд төрснөө ухаарч дандаа ойлгодог
Эрээ цээргүй үгс биеийг тэмчихэд
Элдвийн завхай үгс чихийг булхад
Эрхт дархтан хүртэл
Адгуусын араншингаа гаргахад
Эмэгтэй хүн болж төрснөө ухаардаг
Хотын гудамжаар алхах үедээ
Хор шингэсэн нүдэнд оногдох үедээ
толинд харахдаа олж үзээгүй бүсгүй хүн
Тодрон гарч биеэс минь цацархыг мэдэрдэг
Атаач ааштай эмэгтэй ширэв татан онгироод
Араас минь хутга шиг харц шидхэд мэдэрдэг
Ариун сэтгэлт хөвгүүны нүд нь дальдраад
Алиман хацар нь яагаархад мэдэрдэг
Ичгүүргүй эрс нүүдээ ирмэж
Эхнэрээ хуурхад бэлэн байхад нь мэдэрдэг
Илт тэнэг хүмүүс элдэвлэж
Эмэгтэй биеийг бузар гэхэд мэдэрдэг
Энэ биеэс минь эмэгтэй хүн илэрхийг мэдэрдэг
Эрмүүн гэрэлт залуу нас цацархыг мэдэрдэг
Friday, May 4, 2012
хамгийн энгийнээс төгс төгөлдөрлүү
миний мэдэх хамгийн энгийн байх надад таалагддаг ... тэгээд байхад чинь л атаархах хүмүүс байгаад байхийн... ямарч шалтгаангүй бөөн хэл ам... тэгээд тэр атаархлынх нь хариуг төгс төгөлдөр болж өгхөөс... зүрхэнд байдаг нэг тийм хэсэг байдаг ш дээ... хэний ч мэдэдгүй... заримдаа би өөрөө ч хаалгыг нь татхаас айдаг тийм хэсэг байдаг ш дээ... хэн нэгэн миний тэр хэсэгт нэврээд намайг зовоогоод ч юмуу гомдоогоод байхад би яаж зүгээр суухав дээ... чулуу шиг л болчихоё... ямарч мэдрэмжгүй... тийм л байх надад зохино ... тэгжийж л зорилгодоо хүрнэ... одоо чиний мэдэх би биш... толинд тусах би дүрс биш чулуу... сэтгэл хөдлөлгүй.. зүрх ахиж уйлахгүй... ингээд төгс
Шивнээ
....хүний энэ ертөнц дээр худал хуурмаг нь үнэнээсээ дэндүү олон гэхээр бүсгүйн судан 2 алаг нүдэнд нь нулимс бүрхэж ирээд хацрыг нь норгож байгааг дөнгөж сая л анзаарах шиг.... уйлаагүй хэр удсийн бэ гэмээр ч юм шиг .... дотроос гарах энэ мэдрэмж нулимс байгаагүй түүний хүсэл байсан ш дэээ... тэр нэг тийм газар дурлаад шанлаад зүрхнээсээ уйлмаар байнаа гэж хүссэн ш дэээ... тэр залбирал байсийн байлгүй дээ... тэнд бурхан хажууханд сонсоод зогсож байснийг мэдсэнгүй...хэрэгтэйгээс хэрэггүй нь биелэх нь хэтэрхий их юм гэсэн бодолууд ар араасаа цувраад л... дотор яг л хар салхи хотыг хуугаар нь хамаад түүвээгээд хаях шиг л... харин салхинд эвдэрсэн байшингын үлдэгдэл тэнд амьдрах ганц иргэн ... уулын цаанаас нар мандаж буй мэдрэмжийг мэдрээд бүхнийг эргэн санах шиг... тэр газар шивнэсэн нандин хүслийг... тийм ээ энэ хүсэл залбирал болчихсон... харин дараа нь биеллээ олжээ... миний хотод дөнгөж сая л үүлний цаанаас нар инээх аятай мандхад би бүхнийг бодоод инээд хүрэх шиг... саараал үүлс дахин энгийнээр цагаан болход ... улаан навчис ахин энгийнээр хөх өнгөнд орход... нартай бороо ороод би түүнд нь норох шиг л... дараа нь салхи зөөлөн илбээд л ... миний гэх хамгийн сайхан мэдрэмжүүд дотроос мэдрэгдэх шиг...энэ бүхний дараа би зүрхтэй гэдэгээ мэдрэх л сайхан юм... чихэнд сонсогдох энэ хэмнэл хичнээн үзэсгэлэнтэй гээч ... болдог бол би юу мэдэрдэгээ чамд мэдрүүлэхсэн...
Wednesday, May 2, 2012
бор малгайтай охин
өнөөдөр өглөө л дөө... гадаа нэг л нэг тийм гоё байсаан... миний мэдэх хамгийн намуухан өдөр өнөөдөр өглөө байлаа... өглөө босоол цонхоор хараал ... тогломын талбай дээр байгаа аавууд ээжүүд хэхэ бүгд л хайр татаад ...зүрх инээмсэглээд л... яг тэр талбай дээр нэг бяцхан охин бор малгайтай... бусдааса хамгийн өхөөрдмөөр нь... дөнгөж л хөлд оржаагаа... нэг хоёр гээл алхаал ... алхаж чадахгүй уначихаад нээх хөөрхөн инээгээл босож ирээл... өхөөрдмөөр ... ээжийгэ хараал бүр хөөрөөл ... ээжрүүгээ ганц хоёр гишгээл алхаж байгааг нь эээ... би бүүр ойртож хармаар санагдаад... нүүрээ ч угаалгүй шилээ зүүгээд гарлөө... талбай дээр очиж суугаад баахан ажиглаад... цаг эрт байсөөн 8 л болжийсан... тэр нэг бяцханааг хараал эгдүү хүрээд... бодоол суужилаа... энэ хорвоо дээр нэг л зүйл хүнийг зүрх сэтгэлээсээ хайралдаг гэдэг үг санаанд бугаад... тэр бол ирээдүйд надаас мэндлэх миний бяцханаа гэхээр ... дотроос яагаад ч юм... нэг л нэг тийм мэдрэмж төрөөд л ... би тэр хүний нүүрэнд нь тодрох инээмсэглэл... зүрхных нь хайрын үндэс .... бүхий л эхлэл нь гэж бодхоор л ... хайр заримдаа яагаад ийм гэдэгийг мэдэхээ болих шиг... бор малгайтай бяцхан охин надад энэ өглөөны инээмсэглэлийг бэлэглэсэн... энэ хорвоо дээр надаас мэндлэх миний бяцханы нүдийг харах тэр л агшинд би яг ямар байх бол.... надад тэр бүсгүйн инээмсэглэл бүр нь хэмжүүргүй мэт санагджийсан... өдөр бүр л тэр нялх амьтныг хараад инээхгүй байхын аргагүй... тэгээд бүр хайраар гээч... хүний амьдралын хамгийн том бэлэг... бэлгийг голдог нэгэн бас байдаг гэж бодхоор... хайрыг авах биш бүтээдэг гэдэгийг л мэдрэх шиг....
Subscribe to:
Posts (Atom)