... тэр үнэхээр уйтгартай... дотор байсан бүхэл юм хаашаа ч юм нисээд алга болчдог... аль нэг газрын усны шувууд миний бүхэл зүйлийг аваад нисэж байгаам шиг л... нэг л өглөө сэрээд навч шаралсан байхыг харахыг хичнээн их хүсжийнэ гээч.... хайртай хүнийхэ өгсөн ороолтыг зүүгээд тэр замаар л алхмаар байна намартай цуг... тэгээд навчсыг хараад л... тэр газар суух хичнээн уйтгартай хэрнээ дулаахан гээч... ороолтондоо шигдээд л... тэр л хэмнэлийг сонсоод л... надад шар өнгө тааладдгүй л дээ... тэхдээ түүнд зохидог болхоор л... яг л намар навч 2 шиг зохицолдож харагддаг...надад бүхэл зүйлийн төгсгөл мэт мэдрэгдээд... уйлмаар ч юм шиг... хачин юм... тархи дүүрэн хэрэггүй бодлууд... би өөрийгөө усны шувуудтай цуг нисгэчихэж...
No comments:
Post a Comment