Ахиал хөөгдцөн

... тэхдээ сонин юу гээч ухаантай амьтдын дундаас хамгийн муухай нь хүн гэж үнэн...ууг нь би хэн нэгний хар толбо биш гэрэл гэгээ нь байхыг хүсдэг эээ...бүр маш ихээр тийм байхыг хүсдэг... заримдаа энэ бүгдийг эсэргээр нь болгочмоор санагдаад... яаадгийн миний л амьдрал гээд нүдээ тас аниад шүдээ зуугаад бусад нь надад хамаагүй гээд л чигээрээ алхмаар байдаг үе зөндөө... тэхдээ хэзээ ч тэгээгүй шд... цээжин дотор яалтачгүй нэг юм зулгаагаад би эргэж хардаг... тэхдээ дүргүйгэ хүрхээр намайг гомдоогод дураараа хүрхээрээ намайг хайрладаг би ямар зугаа гаргач ууу тэр хүнүүсийн амьдралын... эхлэлд нь зөв гэчхээд яагаад сүүлд нь би буруутан болж хоцордийн...яагаад заавал би бүгдийг нь дааж үүрч гарах ёстой байдгийн... би өмнө нь харанхуйд их дуртай байсийн...хэсэг түүнтэ цуг гэрэлд гараад харанхуйг таг мартчихсан байжээ...одоо харин гэрлээс илүү гэрэлгүй нь дээр санагджийнэ яг өмнөх шигээ... би хаана ч бсан ганцаардлаас салахгүен бна.