Миний хэсэг

хэдэн өдөр блогшроогүй юм бичээд эхэлсэн чинь сонин л байна... надаар ууг нь сонин ихтэй тэхдээ тэр болгоныг бичмээргүй байна... цаг хугацаа гэж хурдан юм ааа... өдөрт ядаж 34цаг байдаг байсан бол миний амьдрал яг л амжаад бүх зүйл бүтэдгээрээ бүтэх байлаа гэж.... эсүл би тийм удаан залхуу болциимуу???? ер нь тэгээд би өөрөө өөртөө үнэхээр гомджиинөө... өөрийгө буруутгах ч гэхиймуу мэдэхгүй юм... тэр нэг зүйлийг бодхоор л хацар норчоод л байхын... тэр үйл явдалыг мартаж чадахгүй зүрх бүр дэлбэрчкээд.... хамгийн тэнэг нь би хүнд хэлдэг хэрнэээ өөрөө ч гэсэн сүүлд нь ухаархын... харамсмаар юм... би гэж нэг хүн одоо сүүлдээ өдөр өнгөрөх тусам айх шиг... тэр хүн нэг л мэдхэд миний хажууд хэзээ ч байхаа болино... би мэдэж байна ... би тэхдээ дэндүү бардам байжээ... одоо сөхөрлөө... таны өмнө ААВАА... охин чинь яг л уридынхаараа ... танихаа гарнаас атгачихаад цугтаа алхаж явсан тэр л охин чинь ааваа.... танидаа тэврүүлчихээд хэнээс юунаас айхаа болидог тэр л би ... охин чинь ааваа ... танигаа хэтэрхий их гомдоосон бол өршөөгөөрэй... зүрхны минь гүний хамгийн нууцхан нандин хэсэгт хоёр эрдэнэ минь мөнхөд үүрд надтай байх болнооо....