хэт удаан ахин давтаад л .... чихэнд нэг л хэмнэл эгшиглээд л ... нар гарах зүгрүүү... шингэх зүгрүү би алхсаар л ... миний мэдэх хамгийн энгийн охин энийг сонсдог юмаа... чи миний сүүлчийнх бас анхных... Ave maria...эгшиглэсээр ...дотор давчуулмаар аймаар дуунуудаас бага ч гэсэн намайг тусгаарлаж өөртэй минь байлгадиймаа... хүний сэтгэл зүрхыг заримдаа хувааж болдын гэсэн мангар эргэцүүлэлээр энэ өглөөг эхлүүлээд виржо хэмнэлээ сонсон бодлогоширшоор нар мандах зүгрүү....хэмнэлээ чихэндээ хиисээр л бас болоогүй эээ эргэцүүлсээр......... байз... үнсэлцжийнэ гудманд... тэдэнд хайрын хэлбэр зохицоогүй ч гайхамаар бас цочмоорч юм шиг .... тэхдээ л атаархмаар... цааш алхаад л ... хөтөлцсөн гар ...бас л атхаархмаар... ахиад л үнсэлт таарахшив... атаархаад нүдээ аниад хэмнэлээ мэдрээд... яг л тэр хэсэг таараад миний сүүлчийнх бас анхных гээд л... сэтгэл зүрхыг хувааж болно гэсэн мангар эргэцүүллээ бодсоор л... өдрийн тал өнгөрчиж .... би бодолдоо төөрөөд бүүр самуурчиж... өнөөдөр ямар сайхан дулаахан байваа...ийм үг байдиймаа... өглөө сэрээд нар мандахыг харах,амьгалж байгаагаа мэдрэх,надаар хэн нэгэн дутаад уйтгарлахыг бүр давраад уйлахыг нь мэдрэх хичнээн сайхан гээч...амьдралаас ганц инээж баяр баяслыг мэдрэх биш заримдаа уйлаад мэдрэх гоё... гашуун гэсэн болгоныг нулимсаараа ....яг л галыг унтрааж байгаам шиг... тэр үед л нулимс ямар хүчтэйг мэдэрдийн... зоригтой ч болоод байгаам шиг...
No comments:
Post a Comment