миний мэдэх хамгийн энгийн байх надад таалагддаг ... тэгээд байхад чинь л атаархах хүмүүс байгаад байхийн... ямарч шалтгаангүй бөөн хэл ам... тэгээд тэр атаархлынх нь хариуг төгс төгөлдөр болж өгхөөс... зүрхэнд байдаг нэг тийм хэсэг байдаг ш дээ... хэний ч мэдэдгүй... заримдаа би өөрөө ч хаалгыг нь татхаас айдаг тийм хэсэг байдаг ш дээ... хэн нэгэн миний тэр хэсэгт нэврээд намайг зовоогоод ч юмуу гомдоогоод байхад би яаж зүгээр суухав дээ... чулуу шиг л болчихоё... ямарч мэдрэмжгүй... тийм л байх надад зохино ... тэгжийж л зорилгодоо хүрнэ... одоо чиний мэдэх би биш... толинд тусах би дүрс биш чулуу... сэтгэл хөдлөлгүй.. зүрх ахиж уйлахгүй... ингээд төгс
No comments:
Post a Comment