бор малгайтай охин

өнөөдөр өглөө л дөө... гадаа нэг л нэг тийм гоё байсаан... миний мэдэх хамгийн намуухан өдөр өнөөдөр өглөө байлаа... өглөө босоол цонхоор хараал ... тогломын талбай дээр байгаа аавууд ээжүүд хэхэ бүгд л хайр татаад ...зүрх инээмсэглээд л... яг тэр талбай дээр нэг бяцхан охин бор малгайтай... бусдааса хамгийн өхөөрдмөөр нь... дөнгөж л хөлд оржаагаа... нэг хоёр гээл алхаал ... алхаж чадахгүй уначихаад нээх хөөрхөн инээгээл босож ирээл... өхөөрдмөөр ... ээжийгэ хараал бүр хөөрөөл ... ээжрүүгээ ганц хоёр гишгээл алхаж байгааг нь эээ... би бүүр ойртож хармаар санагдаад... нүүрээ ч угаалгүй шилээ зүүгээд гарлөө... талбай дээр очиж суугаад баахан ажиглаад... цаг эрт байсөөн 8 л болжийсан... тэр нэг бяцханааг хараал эгдүү хүрээд... бодоол суужилаа... энэ хорвоо дээр нэг л зүйл хүнийг зүрх сэтгэлээсээ хайралдаг гэдэг үг санаанд бугаад... тэр бол ирээдүйд надаас мэндлэх миний бяцханаа гэхээр ... дотроос яагаад ч юм... нэг л нэг тийм мэдрэмж төрөөд л ... би тэр хүний нүүрэнд нь тодрох инээмсэглэл... зүрхных нь хайрын үндэс .... бүхий л эхлэл нь гэж бодхоор л ... хайр заримдаа яагаад ийм гэдэгийг мэдэхээ болих шиг... бор малгайтай бяцхан охин надад энэ өглөөны инээмсэглэлийг бэлэглэсэн... энэ хорвоо дээр надаас мэндлэх миний бяцханы нүдийг харах тэр л агшинд би яг ямар байх бол.... надад тэр бүсгүйн инээмсэглэл бүр нь хэмжүүргүй мэт санагджийсан... өдөр бүр л тэр нялх амьтныг хараад инээхгүй байхын аргагүй... тэгээд бүр хайраар гээч... хүний амьдралын хамгийн том бэлэг... бэлгийг голдог нэгэн бас байдаг гэж бодхоор... хайрыг авах биш бүтээдэг гэдэгийг л мэдрэх шиг....